Blog

21 oktober 2018

Het zag er, mede door de operatie van Tim, even naar uit dat we dit jaar niet op Vlieland zouden komen. Vrijdag echter ontdekte Jaap Denee in een achtertuin in het dorp Oost-Vlieland een Vale Lijster! Omdat het gebied waar deze soort oorspronkelijk voorkomt, de Siberische taiga, iets verder weg ligt dan Vlieland is de keuze snel gemaakt. Dus ging zaterdag om 6 uur de wekker en stonden we half 9 in Harlingen bij de boot. De kaartjes waren al gekocht toen de eerste melding van de vogel binnen kwam. Hij zat er nog! In de hal klonk een gedempt gejuich van de inmiddels al in grote getale toestromende vogelaars. De adrenaline kikt in. De boottocht duurde iets langer doordat één van de vier motoren niet werkte en daardoor duurde het afmeren ook wat langer. Al een half uur voor aankomst stonden de eerste vogelaars voor de uitgang te popelen en toen de deuren na het aftellen open gingen stormde iedereen de loopbrug op. Nadat we ook nog eens moesten wachten voor een lint tot dat de bagagekarren verreden waren konden we 'los'! Zo'n 120 mannen en vrouwen zetten het op een lopen, aangemoedigd door verbaasde, wachtende passagiers. Gelukkig was het niet ver lopen, al ben ik er weer eens achter dat ik toch misschien maar eens iets aan mijn conditie moet gaan doen... 
De Vale Lijster zat er nog en het blijft zenuwslopend als de uitleg waar de vogel dan precies zit gebrekkig is en de vogel een paar tuinen verder vliegt. Het kwam echter allemaal goed. Na een paar keer keer slechts vliegend te hebben gezien zat hij dan eindelijk even vrij op een schutting. Pffffff.
Na een rondje dorp te hebben gelopen, op zoek naar iets anders zeldzaams, hebben we het maar even gevierd met een punt cheesecake met granberries. Inmiddels was de zon gaan schijnen en was het een stuk rustiger op de dijk. In de zon knalde de vale lijster er uit. Wie heeft in hemelsnaam die naam bedacht? Er is niets vaals aan een Vale Lijster!
Het gaf ons in ieder geval genoeg energie om de fietstocht van 7 km tegen wind in met kracht 6 langs het wad richting en inmiddels ontdekte Raddes Boszanger te ondernemen. We wisten meteen ook weer wat er niet meer zo leuk was aan Vlieland. Na twee uur zoeken, wachten, kletsen en kleumen fietsten we heerlijk voor de wind door de duinen terug. Nu even lekker nagenieten van de foto's en de filmpjes.

3 februari 2017

Vandaag voor de derde keer naar het troosteloze Julianadorp op zoek naar de prachtige Barmsijsjes. De eerste keer dat we er heen gingen was op oudjaarsdag. Geen succes, er werd daar overdag meer vuurwerk afgestoken dan in heel Langedijk 's avonds! De groep vloog dus van hot naar her. Poging twee was met Hans Dorrestijn op een bewolkte, stormachtige namiddag. Ook geen succes. Vooral heel veel honden en dan voornamelijk lompe, grote honden, die enorme hopen poep produceerden. Van opruimplicht of poepzakjes hebben ze in Julianadorp nog nooit gehoord. En als je Hans een beetje kent dan is dat geen geslaagde combinatie (hij schreef een anti-hondenboek...). Toen we de Barmsijsjes uiteindelijk vonden zaten ze hoog, met slecht licht op heen en weer zwiepende takken.... We hadden het een paar dagen later nog een keer kunnen proberen, maar zelfs het enorme verlangen naar Barmsijsjes woog voor Hans niet op tegen zijn weerzin voor Julianadorp. Hij weigerde.
Vandaag eindelijk weer tijd en de zon leek te gaan schijnen. De eerste aanblik was weer ietwat teleurstellend want de hele groep leek wel net in bad te zijn geweest. Allemaal grauwe, natte dweiltjes. Maar het kwam toch nog goed en EINDELIJK konden we genieten van de prachtige karmijnrode petjes.